ජත්‍යන්තර කාන්තා දිනය අදට යෙදි තිබෙනවා. මෙවර කාන්තා දිනයේ තේමාව නායකත්වයේ කාන්තාවන්: COVID-19 ලෝකයක සමාන අනාගතයක් අත්කර ගැනීම යන්නයි.
සියවසකට අධික කාලයක් පුරා ලොව පුරා සැමරෙන මෙම කාන්තා දිනය එක්සත් ජාතීන්ගේ පිළිගත් වාර්ෂික උත්සවයක් වශයෙන් ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනය දක්වා වර්ධනය වූයේ, කම්කරු ව්‍යාපාරය හරහාය.
එහි මූලාරම්භය ඇති වූයේ, 1908 වර්ෂයේදීය. ඒ, කාන්තාවන් 15,000ක් තමන් වැඩ කරන පැය ගණන කෙටි කරන ලෙසටත්, වඩා හොඳ වැටුප් දෙන ලෙසටත්, ඡන්ද අයිතිය දෙන ලෙසටත් ඉල්ලමින් නිව්යෝර්ක් නගරයේ පැවැත්වූ පාගමනක් හේතුවෙනි. ඉන් වසරකට පසු පළමු ජාතික කාන්තා දිනය ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද්දේ ඇමෙරිකානු සමාජවාදී පක්ෂය විසිනි.
මෙම දිනය ජාත්‍යන්තර දිනයක් බවට පත් කළ යුතු යැයි අදහස් පළ කළේ ක්ලාරා සෙට්කින් නමැති කාන්තාවකි. ඇය මෙම අදහස යෝජනා කළේ, 1910දී කෝපන්හේගන්හි පැවති වැඩ කරන කාන්තාවන්ගේ ජාත්‍යන්තර සම්මේලනයේදීය. එම සමුළුවට රටවල් 17ක කාන්තාවන් 100 දෙනෙකු සහභාගි වූ අතර ඇයගේ යෝජනාව ඒකමතිකව ස්ථිර විය.
එය පළමු වරට 1911 වසරේදී ඔස්ට්‍රියාව, ඩෙන්මාර්ක්, ජර්මනිය සහ ස්විට්සර්ලන්තය යන රටවල සැමරිණි. ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයේ ශතක සැමරුම 2011 වසරේදී සැමරිණි.
1975 වසරේදී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංගමය විසින් එය සමරනු ලැබීමත් සමග ඊට නිල පිළිගැනීමක් ලැබිණි. ඒ අනුව මේ වසරේදී සැමරෙන්නේ, 110 වන ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනයයි.
ජීවිතයේ සෑම අංශයකම කාන්තාවන්ගේ පූර්ණ හා ඵලදායී සහභාගීත්වය සහ නායකත්වය සෑම කෙනෙකුටම ප්‍රගතියක් ලබා දෙයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ මහලේකම්වරයාගේ මෑත වාර්තාවෙන් හෙළි වූ පරිදි, තවමත් පොදු ජීවිතයේදී සහ තීරණ ගැනීමේදී කාන්තාවන් අඩුවෙන් නියෝජනය වේ. රටවල් 22 ක කාන්තාවන් රාජ්‍ය හෝ රජයේ ප්‍රධානීන් වන අතර ජාතික පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් සියයට 24.9 ක් පමණක් කාන්තාවන් වේ. වර්තමාන ප්‍රගතියේ අනුපාතයට අනුව රාජ්‍ය නායකයින් අතර ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවයට තවත් වසර 130 ක් ගතවනු ඇත.
COVID-19 ට එරෙහි සටනේ පෙරටුගාමී හා සෞඛ්‍ය අංශයේ සේවකයින් වශයෙන්, විද්‍යාඥයින්, වෛද්‍යවරුන් සහ රැකබලා ගන්නන් ලෙස, කාන්තාවන් ඉදිරියෙන් සිටින අතර, නමුත් ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ පිරිමි සගයන්ට වඩා ගෝලීය වශයෙන් සියයට 11 ක් අඩු වැටුපක් හිමිවේ. රටවල් 87 ක COVID-19 කාර්ය කණ්ඩායම් විශ්ලේෂණය කිරීමෙන් සොයාගෙන ඇත්තේ ඔවුන්ගෙන් 3.5% ක් පමණක් ස්ත්‍රී පුරුෂ සමානාත්මතාවයෙන් පෙළෙන බවයි.
